Familie op Bezoek & de feestdaagjes!

Hoi Allemaal!
Allereerst: Gelukkig Nieuwjaar! Beetje laat, maar ja beter laat dan nooit!
Ondertussen ben ik weer in Chipata en is mijn familie weer in het o zo lekkere Nederland. De laatste weken waren erg gezellig, vond het leuk om ze op bezoek te hebben! Bij deze dan ook een blog over de weken met hen. Sorry dat die wat lang is geworden, heb nog mijn best gedaan alles in te korten. Maarja, twee weken vol leuke dingen, daar moet ook wat over verteld worden!
Donderdag 23 december kwamen ze ’s avonds aan in Chipata. Samen met Ellen ging ik ze ophalen van het busstation. Het weer zien was alsof ik ze de dag daarvoor nog gezien had. Had echt niet het idee dat ik zie drie maanden niet had gezien!
We zijn toen naar ons huis gegaan, daar hebben ze soep gekregen en toen zijn we door gegaan naar de lodge waar zij zouden gaan slapen. De volgende ochtend was het tijd om Chipata te laten zien! De ochtend werd dan ook gespendeerd met een rondje stad. En de middag met de downshops, waar je leuke stoffen kan halen.
Die avond was het alweer kerstavond. En dus tijd voor de kerstviering in de kathedraal. Het was een hele belevenis, want de eerste ander half uur werd het verhaal van The Passion of the Christ nagespeeld. Ze speelde het na in de lokale taal, dat was wel jammer want dat maakte het lastig om te volgen. Maar toch was het leuk om gezien te hebben. Daarna kwam de ‘gewone’ viering. Die uiteindelijk 4 uur en 20 minuten geduurd heeft. Maar Elke en ik waren na drie uur en drie kwartier maar weggegaan. Het duurde toch wat te lang allemaal! Zelfs de lokale mensen zaten te slapen in de kerk..
Eerste kerstdag was een rustig dagje. De meeste van de groep zaten in Lake Karriba of Lake Tanganiga of waren op safari. Dus ik was alleen thuis met mijn familie, en Rick en Robin.
In de middag gingen we lunchen bij Father Gabriel. Ik had gevraagd of ik langs mocht komen om mijn familie aan hem voor te stellen. Father Gabriel had weer goed voor het eten en de wijn gezorgd (zeker dat laatste is wel aan hem toe te vertrouwen). Halverwege de lunch kwam de bisschop ook nog langs. Dus zijn we nog even met z’n alle op de foto geweest. Want het was toch wel een kiekje waard!
Tweede kersdag kennen ze hier niet. Het was dus een gewone zondag. Op deze zondag stond een wandeling naar Chris Piet op de planning. De kunstenaar waarin ik in een van mijn eerste blogs al over verteld heb. Hij woont in de heuvels en heeft daar een schooltje voor kinderen uit de buurt op gezet. Daar gingen we naar kijken. Maar natuurlijk kwamen wij ook voor zijn mooie schilderijen!
Chris Piet nam ons nog verder de heuvels in. Het was een wandeling met heel mooi uitzicht. Alleen was het jammer dat ik me halverwege de wandeling niet lekker begon te voelen. We zijn dan ook sneller naar huis gegaan. En de rest van de dag heb ik maar in mijn bed doorgebracht! Gelukkig ging mijn familie gewoon zelf bij Leon op de koffie ’s avonds. Konden ze toch nog met hem kennis maken.
De volgende dag was het tijd voor safari! :D De rit naar en terug waren hele survival tochten. Het had veel geregend dus de weg was zeer modderig en had veel gaten. En daar moesten wij doorheen met een gewone taxi.. Zeker de terugrit was ik echt verbaasd dat wij geen een keer vast hebben gezeten met de auto. En dat de auto überhaupt nog heel was na de rit!
De safari zelf was zeer geslaagd. Het onderkomen was prima verzorgd en tijdens de safari veel beesten gezien. Eigenlijk alles behalve de buffel. We hebben zelfs leeuwen gezien. Wat wel speciaal was omdat ze al twee weken niet gezien waren. Omdat ze zich in deze tijd van het jaar wat meer terug trekken, omdat het meer geregend heeft is en ze dus hun drinken ergens anders gaan zoeken.
Ik vond het leuk om het verschil te zien tussen het park nu en het park in oktober, toen alles nog veel droger was en het park niet zo mooi groen was als nu. Het nadeel daar van is, is dat het moeilijker is om veel dieren te zien. Maar we zagen dan wel weer meer vogels. Want ook zeker de moeite waard is.
Tijdens de safari was ik nog steeds niet lekker. Veel hoofdpijn en een stijve nek. Om malaria maar uit te sluiten hebben we toch even een dokter langs laten komen. De malaria test was gelukkig negatief en de andere controles waren ook goed. Helaas werd het woensdag, toen we weer thuis waren, niet echt beter. Ik ging ook nog aan de diarree.
Voor de zekerheid zijn we woensdag dus maar naar het Health Centre in Chipata gegaan. Om de malaria test te herhalen en even een arts te zien. Gelukkig was de test nogmaals negatief en de controles waren nog steeds goed. Met wat antibiotica mocht ik weer naar huis. Ik heb trouwens nu wel een eigen dossier in het Health Centre! Nja dossier... Een schoolschriftje waar ze je gegevens in schrijven. Wel een leuk aandenken..
Na die ene dag thuis in Chipata geweest te zijn was het donderdag 30 december tijd om de bus naar Lusaka te nemen, om vervolgens vrijdags door te reizen naar Livingstone (het dorpje vlakbij de Victoria Watervallen). Waar ondertussen mijn hele groep was.
Na daar eind van de middag de champagne ontkurkt te hebben was het tijd om met z’n alle uit eten te gaan. We gingen naar een bar waar ’s avonds ook een feest zou zijn. We moesten erg lang op het eten wachten, maar gelukkig viel de smaak van het Mexicaanse eten mee.
Na het eten ging de tijd al richting de jaarwisseling. En dus werd er nieuwe champagne gehaald voor twaalf uur. De bar was nog steeds aardig leeg. Een echt geslaagd feest werd het ook niet. Maar wij hebben het wel gezellig gehad, en dat is het belangrijkste! Al met al, ondanks de verkeerde plek, wel een leuke jaarwisseling gehad. Gezellig met z’n alle gevierd.
Toen was het alweer 2011... En zoals men in Nederland de nieuwjaarsduik doet, deed ik hier de nieuwjaars-sprong.Bij de Victoria Falls kan je namelijk bungee jumpen, tokkelen en de swing doen. De swing is een soort bungee jump, alleen spring je in een zittende houding en zit het touw aan je middel vast en niet aan je voeten. Als je aan het eind van je sprong bent ga je schommelen als in een schommel zeg maar.
Van te voren had ik met Ivonne afgesproken om de swing te doen. Alleen een dag daarvoor zei ze toch niet meer te willen. Op zich wel logisch, want je bent eigenlijk wel gek om van een brug van 111 meter hoog af te springen, toch?! Toen had ik de deal met Rick gemaakt. Maar hij bleek die dag erg benauwd te zijn door zijn Astma. Balen voor hem dus. En ik moest opzoek naar een nieuwe spring partner! Maar gelukkig heb ik altijd mijn broer nog, he ;-)
Ruben zou eerst alleen de bungee jump doen. Maar toen hij hoorde dat ik anders niet kon springen (omdat ik de swing echt niet alleen ging doen, daar ben ik wel te schijterig voor :P) wilde hij wel met mij mee springen.
Eenmaal aangekomen bij de brug moest ik toch nog wel even over mijn keuze na denken. Het is toch niet niets, zo de klif in springen. Maar uiteindelijk toch maar de knoop doorgehakt en me ingeschreven voor de swing. Om daarbij nog de bungee te doen werd me te veel. Achteraf ook maar een goede keuze geweest. Want een sprong was wel heavy genoeg voor mij.
Ruben ging eerst bungee jumpen. Was leuk om te zien met wat voor een grote big-smile hij terug kwam van de sprong. Ik was toen nog niet echt gespannen voor mijn eigen swing. Totdat we, na lang wachten, op het plateau stonden waarvan we moesten springen. Toen werd ik wel bang en dacht wel bij mezelf: ‘Wat doe ik hier?!’ De afgrond waar wij in moesten stappen is namelijk echt diep....
Maargoed, toen moesten we eigenlijk wel. Dus we liepen naar het randje van het plateau, toen werd er afgeteld: Three, Two, One, SWING! En gillen dat ik toen deed... Het was echt eng, die stap nemen terwijl je weet dat je de afgrond in gaat. Maar toen we eenmaal hingen was het wel een mooi plekje op de aardbol om aan een touwtje te hangen. De natuur is daar prachtig!
Na het optakelen stond ik wel te trillen op mijn benen, zodanig dat ik daar de volgende dag spierpijn van had. Was echt blij toen ik weer op het vaste land stond. Maar ik had het echt niet willen missen! Eerlijk gezegd vind ik het wel stoer van mezelf dat ik dit gedaan heb. En het was, achteraf gezien, gewoon super gaaf..!
Mijn nieuwjaarsdag werd afgesloten met een heerlijk etentje bij een Italiaans restaurant. Waar we de volgende dag maar weer gingen eten omdat het eten zo goed smaakte :P
Verder ben ik twee januari op olifanten safari geweest! Een tochtje op de rug van een olifant, wat eindigde met het voeren van de olifant. Erg leuk om een keer gedaan te hebben! Ik bedoel, hoe vaak heb je de kans om op de rug van een olifant een stukje te rijden? Al was het achteraf het geld niet helemaal waard geweest. Want we waren in ander half uur klaar en daar was het mij iets te duur voor. Maarja, wel weer een leuke ervaring erbij!
Die middag ben ik met papa, mama, Elke en Ruben bij de Victoria Falls gaan wandelen. Jeetje, die watervallen zijn echt machtig mooi! Heel groots en gewoon gaaf om te zien hoe mooi de natuur kan zijn. De falls komen zeker in het rijtje van de Etna, die wij een aantal jaar terug hebben beklommen en toen een paar meter van kokend lava hebben gestaan.
De dagen vlogen voorbij en vlogen naar de maandag.. Nog maar een paar dagen en mijn familie zou alweer richting huis gaan. De rest van de groep was ondertussen al wel bijna allemaal weer richting Chipata gegaan. We waren nu dus echt met z’n vijven. Het voelde echt als met het gezin op vakantie!
Die dag gingen we wandelen dóór de Victoria Watervallen. Je kan namelijk met een gids een deel van de watervallen doorlopen. Je hebt de keus uit twee einddoelen: de Devil’s Pool en de Angels Pool. Bij de Devil’s pool zwem je echt met de stroming mee naar het randje van de watervallen. Best een gevaarlijke pool dus, aangezien een ongeluk in een klein hoekje zit en je zo met de stroming mee de afgrond in kan gaan als je niet op let. Maargoed, daar zijn dan ook de gidsen voor die zeggen wat je wel en vooral wat je niet kan doen. De wandeling naar de Devil’s pool was ook wel lang, ongeveer twee uur.
De Angels Pool is dichter bij, al met al ongeveer drie kwartier door het water banjeren. De Angels Pool is ook vlak bij de afgrond van de watervallen, maar er zijn meer rosten waardoor je niet zo snel de afgrond in gaat en de stroming is minder sterk. Net wat veiliger dus. Na alle avonturen van daarvoor ging onze voorkeur dus ook uit naar de veilige optie. De wandeling naar de Angels Pool.
De wandeling zelf was wel leuk. Beetje door het water, over de rotsen en op de terugweg ook wat gezwommen. Wel raar, want als je naar de zijkant kijkt zie je gewoon de afgrond van de watervallen. Als je zou willen zou je zo de waterval af kunnen zwemmen. Maar onveilig voelde het niet, want we hadden een goede gids die wis wat hij deed.
Na drie kwartier gelopen te hebben kwamen we bij de Pool aan. Voordat Ruben en mama daar in gingen zwemmen, gingen we eerst even een kijkje nemen over de rand van de watervallen. Echt raar om je dan te beseffen dat je gewoon op het randje van een waterval staat... Maar wel echt ontzettend gaaf.
Daarna gingen Mama en Ruben dus de pool in. Ik vond het toch wat te avontuurlijk en bleef maar aan de kant. Ruben heeft zelf echt op de rand van de waterval gestaan, in een soort kuil. Hij kon zich zo voorover buigen en keek dan de afgrond in. Freaky...
De wandeling terug ging wat sneller dan heen. Eenmaal aan de kant werd het tijd voor een lunch. Die nog wat verstoord werd door de komst van een aap, die onze broodjes wilde. En uiteindelijk ook wat kreeg. Want ja, liever het broodje weggeven dan de kans riskeren dat hij gaat bijten ofzo. Heb liever toch geen rabiës!
Die avond zijn we met z’n vijven gaan grillen in een restaurant in Livingstone. Waar ik nog wel een domme actie had. Ik zat vast op de wc! Echt dom.. Ik deed de deur dicht en toen kwam ik tot de conclusie dat er geen hendel aan de binnenkant van de deur zat. Daar zat ik dan... Ben hier duidelijk wat blonder geworden door de zon.. Gelukkig zat er een raampje in de wc die naar de keuken ging. Dus na veel geroep hoorde een medewerker mijn noodkreet en werd ik bevrijd. Dit gebeurt mij dus ook echt nooit meer, let voortaan wel op voordat ik een deur zomaar dicht doe!
Na weer een nachtje lekker slapen in een overheerlijk bed was het alweer de laatste ‘echte’ vakantiedag. Die we rustig doorgebracht hebben. Even een boezoekje aan het museum van Livingstone en even bij de souvenir kraampjes gaan kijken. Ja, natuurlijk heb ik weer wat gekocht. Mja, het is ook te mooi om te laten staan!
In de avond hadden we een avondcruise met eten. Tijdens de cruise nog wat nijlpaarden, vogels, antilopen en een krokodil gezien. Een gezellige afsluiting van de vakantie!
De woensdag gingen we weer met de bus terug naar Lusaka. Vanaf daar vlogen pap, mam, Elke en Ruben donderdag ochtend weer naar huis. En nam ik de bus terug naar Chipata. Wel raar, want je bent met z’n vijven op vakantie, alleen je gaat niet met z’n vijven naar huis. Nja, ik ging ook wel naar huis, maar een ander huis dan zij. Maar over twee weken zie ik ze alweer op Schiphol! De tijd is echt gevlogen. En zal de komende weken ook wel vliegen. Ellen en ik hebben nog aardig wat te doen voor het project. Verder wordt het dan tijd om afscheid te nemen van iedereen hier. Echt wel raar om te beseffen dat mijn tijd hier er alweer bijna op zit. Ik heb wel zin om naar huis te gaan, gewoon om iedereen in Nederland weer te zien. Maar hier heb ik het zeker ook niet slecht. Dus het blijft dubbel. Maar goed, deze laatste weken zullen we leuk af gaan sluiten, om te beginnen met een afscheidsetentje plus feest bij de bisschop en fathers volgende week!
Maaruhm, dit was mijn hele verhaal! Ik zal voordat ik naar huis vlieg nog even een afsluitende blog schrijven met een terugblik op mijn tijd hier. Hoort er natuurlijk wel bij ;-)
Hoe waren trouwens jullie kerst vakanties? En oud & nieuw en kerst? Iedereen zijn vingers nog?
Tot bijna!
Liefs!