Help, we kapseizen!

Hoi allemaal!

Afgelopen weekend heb ik een kanotrip gedaan. En dat was zonder twijfel het avontuurlijkste wat ik ooit gedaan heb. Het was super eng en super leuk tegelijk... Vandaar dat deze blog ook weer erg lang is!

Vrijdag ochtend vertrokken we om 5 uur naar Lusaka. Onze tussenstop waar we een nachtje sliepen op weg naar de Lower Zambezi, een rivier op de grens van Zambia met Zimbabwe, waar ook veel beesten zitten. De busreis duurde lang, maar was goed te doen. In de bus kregen we zelfs een drankje en koekjes. Nou dan krijg je in NL niet als je 8 uur in de bus zit naar Zuid-Frankrijk ofzo!

In Lusaka aangekomen sliepen we in een backpackers hostel. Dat hostel zou onze trip regelen. Alleen toen we aankwamen bleek dat er sprake was van een miscommunicatie. Zij dacht dat we volgend weekend kwamen. Maar volgend weekend komen er nog 2 van onze groep. Alleen dit weekend kwamen Ivonne, Ellen en ik! Dus Violet, de vrouw van het hostel, moest nog gauw de tour regelen.
Ondertussen dat zei dat ging doen gingen wij maar naar Cultural Village, souvenirtjes shoppen! Cultural Village zijn een paar ‘oude’ hutjes waar je nu alleen maar souvenirs kan kopen. Maar wel lekker goedkoop. Dus kwam uiteindelijk met veel meer terug dan de bedoeling. Maarja, het was allemaal ook zo leuk....
Verder is Lusaka echt een saaie, vieze en drukke stad. Er ligt overal veel afval, het is super druk met auto’s, alles moet je met de taxi doen en er zijn veel mensen die op straat rondzwerven. Het is zeker de vieste en meest vervallen grote stad die ik ooit gezien heb.
Gelukkig was het regelen van de kano-safari gelukt en konden we Lusaka zaterdag weer in alle vroegte verlaten. Op weg naar een stukje super mooi natuur, Lower Zambezi!

We kwamen eigenlijk veel te vroeg aan bij de lodge daar, dus nog maar even een drankje gedaan en wat meer info gekregen over de tocht. Eigenlijk wist ik van te voren vrij weinig over de tocht. Ellen had alles geregeld en ik dook er in zonder alles van te voren te weten. Niet echt wat voor mij, maar vond het wel verrassend. Zeker toen bleek dat we in tenten sliepen, die we daar ergens langs de rivier zouden opzetten. Dat betekend slapen tussen de nijlpaarden die ’s nachts aan land gaan om te slapen, wildplassen, niet wassen/douchen voor drie dagen. Achja, kamperen is ook leuk..!

Rond een uurtje of elf kwam onze guide, C.B. We gingen met hem en iemand die nog in training is om een guide te worden, Carlo, op pad. Twee hele vriendelijke mensen, die hun vak goed verstaan. Dat is wel net zo prettig als je tussen de nijlpaarden en krokodillen kanoet!

Na wat safety-instructions en de kanoeverdeling gemaakt te hebben (ik ging met Ellen in een kano en Ivonne ging bij C.B. in de kano) gingen we het water in. In het begin was het even wennen en moesten Ellen en ik even op elkaar ingespeeld raken. Maar het viel me zeker niet tegen! Ging vlot goed.
Al snel zagen we de eerste nijlpaarden, op de voet gevolgd door de olifanten. De olifanten stoken voor onze neus de rivier over. Toen zij aan de overkant waren gingen wij ook aan die kant van de rivier aan kant. We stonden echt dicht bij de olifanten! Super gaaf...
Even later lieten we ze maar weer met rust en gingen we door peddelen. Na nog een paar uurtjes gevaren te hebben gingen we lunchen. Het eten was trouwens heerlijk! De lunch was telkens een broodje gezond met kaas, worst, sla, ui, paprika, knakworstjes.. Echt alles!Het ontbijt was brood met gebakken ei en saussage, spek of bonen. Soort Engels ontbijt dus! Het avondeten was ook zeker goed te doen, veel groente. En natuurlijk moet ik de wijn erbij niet vergeten te vermelden.

Na de lunch gingen we weer verder, op weg naar de plek waar we onze tent zouden op gaan zetten. Onderweg werd de wind erger en doordat we de wind tegen hadden werd het kanoën erg zwaar. Dit op zich was niet erg. Alleen op een gegeven moment kwamen we in de buurt van wat nijlpaarden. Toen ging de boot van Ellen en mij door de wind draaien. Omdat het water toen wat wilder geworden was kregen we de boot niet goed terug gestuurd, terwijl redelijk snel op de nijlpaarden af gingen! Ze kwamen steeds dichter bij, en dat is best wel eng, aangezien het gevaarlijke beesten zijn. Vrijdag was er tenslotte nog iemand in dat gebied gedood door een nijlpaard. Het was dus best eng, ook de gidsen gaven achteraf toe dat zij het ook wel even eng vonden...
Gelukkig ging na heel veel hard gepeddel de boot eindelijk draaien. Toen gingen we ook maar snel even aan de kant wachten totdat de wind wat afnam.
Nadat we weer een uurtje aan het kanoën waren ging de boot opeens vet wiebelen, en kapseisden we bijna! Ellen zat voor in de boot. En die zag dat we op een boomstam vaarden. Maar ik zag dat niet en ze zei het niet tegen mij. Dus door alle spetters die bij het gewiebel omhoog kwamen dacht ik dat we op een krokodil of nijlpaard gevaren waren. Die kans zit er natuurlijk in, aangezien er ongeveer op elke tien meter een krokodil zit en het er stikt van de nijlpaarden. Ook Carlo dacht dat wij op een beest gevaren waren. Hij riep dus dat we heel hard weg moesten peddelen. Dus wij peddelde als een gek, alleen we kwamen niet vooruit, door de boomstam dus. Maar ik wist nog steeds niet dat het een boomstam was, dus raakte lichtelijk in paniek. Omdat ik niet wist wat er gebeurde en dacht dat het een beest was wat onder ons zat. Gelukkig bleek redelijk snel dat het ‘maar’ een boomstam was. Maar de schrik zat er bij mij wel goed in. Ik was dan ook blij dat we nog maar een half uurtje moesten varen naar de plek waar we de tent op zouden zetten.

Dat was een eilandje met een open veldje. Met een boom op het velde, dat werd onze ‘wc’. Verder hadden we mooi uitzicht op het water en de nijlpaarden. Na onze tentjes opgezet te hebben en de spullen uitgepakt te hebben kregen we onze avondmaaltijd, die er goed in ging! Daarna nog even wat sterren gekeken, al konden we niet veel zien vanwege de wolken. Vervolgens doken we ons bed in, het was een zware dag geweest en het was weer vroeg dag!

Om 6 uur kropen we ons tentje weer uit. Naast onze tenten stonden de afdrukken van de poten van de nijlpaarden in de grond. Die komen ’s nachts aan land om te grazen. Ik heb ze ook wel gehoord ’s nachts. Heel raar idee dat ze ’s nachts naast je tent zijn geweest... Gelukkig had ik goed geslapen en er niet veel van meegekregen.
Na het ontbijt braken we gauw de tentjes af, spullen in de kano’s en gingen we weer varen!
De ochtend was rustig. Het water was rustig en we hadden de stroming mee. Dat was wel fijn na het drukke water van de dag daarvoor! Ook waren Ellen en ik beter op elkaar ingespeeld, ook dat maakte het wat makkelijker. In de vroege ochtend zagen we niet veel beesten. Maar de natuur daar is ook ontzettend mooi, dus we konden genoeg genieten! Tegen de tijd dat Ivonne het een beetje saai begon te vinden zagen we ‘gelukkig’ een krokodil aan kant liggen. Toen hij het water in ging wist ik niet hoe snel ik weer door moest peddelen :-P Even later nog een aap en een antilope gezien. En natuurlijk veel nijlpaarden.

Na een tijdje peddelen was het tijd voor een appeltje, in Zimbabwe! Aangezien de rivier op de grens ligt is de ene kant van Zambia en de andere kant van de stroming is Zimbabwe. Nou dit land wilde wij wel even meenemen, nou we er toch waren.. Dus ik kan nu ook zeggen dat ik in Zimbabwe ben geweest. Gelukkig was Mugabe ver weg...
Na het appeltje nog even doorgepeddeld voor de lunch, die gewoon weer in Zambia was. Tijdens het peddelen vroeg Ivonne naar de gevaren van de tocht. Toen kwamen de krokodillen verhalen... De gids vertelde bijvoorbeeld dat hij een keer is aangevallen tijdens het varen. Hij is toen zelfs het water in gesleurd en heeft het net overleefd. Ook Carlo is een keer aangevallen. C.B. vertelde dat krokodillen soms onder de kano meevaren en dan opeens naar boven komen om de boot aan te vallen. Dat doen ze als ze honger hebben. Er zijn natuurlijk maar een aantal incidenten per jaar. Maar echt gerustgesteld werd ik niet van deze verhalen...
Tijdens de lunch en siësta betrok de lucht wat, en begon het te regen. Dus gauw de tentjes opgezet. Het zat er voor ons niet meer in om nog verder te varen die dag. Wat ik eerlijk gezegd niet erg vond. Ik voelde mijn armen ondertussen goed zitten. En de verhalen die ik die dag over de krokodillen had gehoord, in combinatie met de belevenissen van zaterdag, hadden toch meer met mij gedaan dan ik dacht. Ik voelde mij niet meer echt veilig in de kanoe..

De volgende ochtend had ik dan ook besloten om niet meer te gaan kanoën. Ik vind avontuur leuk, maar vond het nu wel weer mooi geweest. Ik was trots op mezelf dat ik ongeveer 50 KM had afgelegd tussen de nijlpaarden en krokodillen. Maar vond het nou wel weer mooi geweest. Ergens voelde dit wel als opgeven. Het was tenslotte nog maar één ochtend varen. Maar toch wilde ik niet meer. Het was mooi geweest met de gevaren. Het kanoën was leuk, maar mijn leven is ook leuk en dat doe ik graag nog wat langer!
Achja, weer over mezelf geleerd dat ik wel van avontuur hou, want ik had dit ook echt niet willen missen! Maar ergens houdt het op.
Ivonne had toen ook besloten om te stoppen, omdat ze veel last kreeg van haar rug. Wij zijn toen met Carlo achtergebleven, om te wachten op de motorboot. Ellen is door gaan varen met C.B. Wij zagen hun weer bij het eindpunt.
Toen kwamen zij erbij in de boot. En gingen we weer terug naar Carlo voor de lunch, die achter was gebleven bij de kano’s. Waarna onze reis vervolgd werd naar de lodge. Ondertussen nog heel wat olifanten gezien. Dat was echt super gaaf om daar zo dicht bij te zijn...!

Eenmaal daar aangekomen was onze taxichauffeur er al om ons op te halen en terug te brengen naar Lusaka. Dat was wel fijn want we waren erg moe en toe aan een douche! Dus na een paar uurtjes in de auto gezeten te hebben roken wij de douche al. Alleen (natuurlijk) was er weer iets niet goed gegaan met de boeking. En moesten we in de slaapzaal slapen in plaats van op een eigen kamer. Op zich geen probleem. Alleen onhandig dat het telkens niet geregeld is. Maar we waren te moe om te discussiëren en een optie hadden we niet echt. Dus dan maar daar slapen! Toen heerlijk douchen. Alleen merkte ik onder het douchen wel dat ik fiks verbrand ben. Heb zelfs blaren op mijn oor. Maarja, eigen schuld, die was ik vergeten in te smeren...
Na de douche lekker gegeten, een drankje gedaan om het weekend af te sluiten en lekker gaan slapen. De volgende dag weer om 6 uur de bus naar Chipata. Deze reis verliep gelukkig soepel, om half 2 in de middag weer thuis! Toen rustig alles uitgepakt, de was gedaan en natuurlijk alle souvenirtjes nog een keer goed bekeken. Ik heb echt te veel gekocht... Achja, ben hier maar één keer!

Pff, dit was wel weer een lang genoeg verhaal lijkt me! Het was een ontzettend geslaagd weekend. Had het echt niet willen missen!
En dit weekend komen mijn ouders, broer en zus alweer! Jeetje, de tijd is echt snel gegaan... Hierbij zeg ik ook gelijk dat ik de komende weken dan ook geen blog zal plaatsen en niet tot weinig zal mailen, want ben met hen op stap! Volgende week gaan we op safari. Met kerst zijn we in Chipata en daarna gaan we naar de Victoria Watervallen, bij Livingstone. Na oud & nieuw ben ik pas weer terug! Ook daarna zullen niet veel blogs meer komen, want dan ben ik alweer bijna thuis.. Nog maar 5 weken en een paar dagen. Raar idee..

Nou, jullie horen wel weer een keer van mij!

Liefs!

P.s. Renate, je kaartje en pennen zijn aangekomen! Hartstikke bedankt! Had ik echt niet verwacht, vind het super leuk van je! Je kaartje hangt mooi aan mijn muur.